YEKATERINBURG
W dniach 8-11 października w Rosji, w Nowosybirsku (Diecezja Przemienienia Pańskiego), odbyło się coroczne spotkanie formacyjne dla księży i sióstr. Tym razem z naszej wspólnoty w Jekaterynburgu uczestniczyła w nim tylko s.Irina Cziczerowa. W tym roku tematem spotkania była "Duszpasterska praca z młodzieżą". W spotkaniu uczestniczyło okolo 80 osób - księży i sióstr pracujących w diecezji. Obecny był także ks. Biskup Józef Werth, ordynariusz nowosybirski
Dnia 17 maja br. w Jekaterynburgu, w naszej uralskiej parafii, miało miejsce ważne dla nas wydarzenie, które zgromadziło wielu parafian. Gościliśmy JE Księdza Kardynała Gerharda Ludwika Mullera z Watykanu, który w drodze do Tobolska zatrzymał się w Jekaterynburgu. Tego dnia, jak w każdy czwartek, po Mszy św. i nieszporach było wystawienie Najświętszego Sakramentu. Tym razem jednak nieco dłuższe, bo samolot, którym miał przylecieć ks. Kardynał, opóźniał się. Jednak to nie miało wpływu na radosną atmosferę oczekiwania na tak niezwykłego gościa. Najważniejsze było dla nas to, że ks. Kardynał dotarł do naszego kościoła. Towarzyszył mu jego osobisty sekretarz ks. Sławomir Śledziewski i ks. Dariusz Stańczyk, proboszcz z Tobolska.
▪ W dniach 11-22.04 s. Izabela Świerad, której towarzyszała s. Maria Landsberger, Wikaria Generalna, przeprowadziła wizytację w Jekaterinburgu. Siostry tamtejszej wspólnoty s. Katarzyna Gołub (Ukraina), s. Karolina Słomińska (Polska) i s. Irina Cziczerowa (Rosja) podejmują bardzo ważne wyzwanie, misję w 1,5 mln. mieście; są jedyną wspólnotą sióstr katolickich. Siostry z Zarządu Generalnego były świadkami gorliwości i wiary oraz wzrostu w liczbę katolików w tamtejszej parafii. Również poznały rzeczywistość i konsekwencje komunistycznego reżimu, który bardzo zniszczył Kościół. S. Izabela i s. Maria miały okazję zobaczyć Kościół prawosławny, który został zbudowany na miejscu, gdzie ostatni car wraz z rodziną zostali okrutnie zamordowani. Wizyta Sióstr u ks. Biskupa Josepha Wertha z Nowosybirska również dała obraz trudności w dialogu ekumenicznym, który wciąż jest nieakceptowany przez Rosyjską Cerkiew Prawosławną. S. Izabela i s. Maria wraz z siostrami uczestniczyły w Jekaterinburgu w Niedzieli Palmowej, Mszy Ostatniej Wieczerzy Pańskiej, a także Mszy Krzyżma Świętego w Katedrze w Nowosybirsku.
Od 12-22 kwietnia 2011 r. s. Izabela Świerad, Przełożona Generalna, wraz z s. Marią Landsberger przebywały na wizytacji u naszych sióstr w Jekaterinburgu w Rosji. Miasto z 1,5 mln mieszkańców, nazwane na cześć carycy Katarzyny I (1684-1727) i św. Katarzyny, znajduje się na granicy pomiędzy Uralem i Syberią i należy do kontynentu azjatyckiego.
Kontrasty
Kiedy dotarłyśmy na miejsce do sióstr 12 kwietnia o godzinie 5 rano, już u wejścia do domu naszą uwagę przykuło ciepłe jakby zagęszczone powietrze. Musiałyśmy się przyzwyczaic do potu na Syberii! Niestety nie da się wyregulować systemów grzewczych i jedynym ratunkiem jest otwieranie okien. Temperatura na zewnątrz od 8 do 15 stopni Celsjusza powyżej zera była niezwykle łagodna jak na tę porę roku; w ubiegłym roku w tym czasie było podobno minus 17 stopni. Ale i tym razem zdarzał się zimny wiatr, który sprawiał, że często ciepła kurtka bardzo była przydatna. Nasze siostry: Katarzyna Gołub (Ukrainka), Karolina Słomińska (Polka) i Irina Cziczerowa (Rosjanka) zajmują skromne, ale przytulne mieszkanie na 8. piętrze jednego z typowych tutejszych "czerwonych" wieżowców. W niewielkiej kapliczce podziękowałyśmy Bogu za szczęśliwą podróż. Potem siostry przywitały nas wspaniałym bukietem czerwonych róż. Wczesnym rankiem zjadłyśmy pożywne śniadanie, z tradycyjną rosyjska sałatką z majonezem.
Od lewej: Ss. Izabela, Katarzyna, Karolina i Irina.
Ks. bp Tadeusz Płoski z kursantami na dziedzińcu Ordynariatu Polowego Wojska Polskiego.
Od 10 do 21 czerwca 2006 r. kilkunastoosobowa grupa Polonii z Jekaterynburga przebywała w Warszawie. Celem pobytu był zaawansowany kurs języka polskiego połączony z wykładami: z historii, kultury i sztuki polskiej oraz zwiedzaniem stolicy i okolic. Inicjatorką była ich nauczycielka – s. Mirosława Włodarczyk SAC.
Niemal każdego dnia, po przedpołudniowych zajęciach, przemierzali ulice stolicy, by poznać szczególne dla historii miejsca i aby pooddychać ojczyzną.
- Dla mnie to pierwsza wizyta w Polsce – mówi Dymitr Mezencew . – Do tej pory największe wrażenie wywarł na mnie Zamek Królewski i procesja Bożego Ciała.
- Moi rodzice mieszkali na terenach, które po II wojnie światowej zostały włączone do Rosji – wspomina Nela. – Po wojnie trafili na Ural. Ja urodziłam się w samym środku tajgi. W Rosji zostałam na zawsze, ale o korzeniach nie zapomniałam. Moje serce jest w Polsce.
- Bardzo podobało mi się w Ordynariacie Polowym, gdzie zaprosił nas biskup Tadeusz Płoski. Śpiewałem z biskupem „Kolorowe jarmarki” i piosenki Niemena – zwierza się Mikołaj Połuektow, który jako jedyny w grupie nie ma polskich korzeni. W latach 80. zafascynował się polską muzyką. Polskiego języka uczył się w czasach studenckich sam, bo chciał dowiedzieć się, o czym śpiewają rockmani znad Wisły.
Za: „Życie Warszawy”, 17-18.06.06 i „”Gość Niedzielny”, 25.06.06.
____________________
Polacy zesłani na Syberię
Szacuje się, że na Syberii Zachodniej mieszka obecnie ponad 60 tys. osób z korzeniami polskimi. Ilu Polaków mieszka na całej Syberii i Rosji? Nie wiadomo. Nikt nie przeprowadził takiego spisu. Za carskich czasów trafiło tam ok. 500 tys. Polaków, a od stycznia 1940 r. do czerwca 1941 r. bolszewicy wywieźli w głąb Rosji ok. 1,5 mln mieszkańców wschodniej Polski.
Twitter Papieża Franciszka
Watykan
Jubileusz kanonizacji
ZAK
Medytacje
* Zasady życia *
"Różnorodność kulturowego i narodowego pochodzenia, wieku, usposobienia, talentów i uzdolnień jest naszym bogactwem. Chociaż we wspólnocie wykonujemy różne zadania, jednoczy nas to samo powołanie do naśladowania Jezusa i wspólna, zlecona przez Pallottiego misja".(ZŻ, 91)
________________
"Centrum naszego osobistego i wspólnotowego życia jest Jezus Chrystus Apostoł Ojca Przedwiecznego. Powierzona przez Niego misja ukierunkowuje nasze myślenie, naszą duchowość, modlitwę, działanie i cierpienie". (ZŻ, 19)
________________
"Jako wspólnota uczniów zbieramy się wokół Chrystusa Apostoła Ojca Przedwiecznego. Tak jak uczniowie chcemy żyć razem z Jezusem. On nas będzie posyłał, a gdy wrócimy, w Jego świetle sprawdzać będziemy naszą działalność". (ZŻ, 88)
________________
"Naszym szczególnym pallotyńskim charyzmatem jest przyczynianie się do wzrostu wiary i miłości u ludzi świeckich, budzenie świadomości ich apostolskiego powołania i współpraca z nimi w apostolskim posłannictwie". (ZŻ, 21)
________________
"Nasze wzajemne stosunki winny być nacechowane miłością, która wszystko znosi, wszystkiemu wierzy i ufa; miłością, która nie unosi się pychą, nie zazdrości i nie rani, która nie rozgorycza się i nie pamięta złego; miłością, która się nie zniechęca, lecz pozostaje przyjazna i cierpliwa; miłością, która potrafi się współweselić i współcierpieć z innymi. W dążeniu do takiej miłości powinnyśmy się wzajemnie zachęcać i wspierać". (ZŻ, 90)