Przesłanie Końcowe
Corocznego Zebrania Generalnej Rady Koordynacyjnej Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego
28 maja ˗- 2 czerwca 2019 r.
Drodzy Bracia i Siostry!
Pragniemy podzielić się z Wami, z Waszymi rodzinami i wspólnotami wielką radością, jakiej doświadczyliśmy podczas corocznego spotkania Generalnej Rady Koordynacyjnej ZAK.
Papież Franciszek często mówi nam o kulturze spotkania, o czymś, co było również bardzo bliskie sercu św. Wincentego Pallottiego. Sprawozdania Przewodniczącego Zjednoczenia, trzech Przełożonych Generalnych, pozostałych członków Generalnej Rady Koordynacyjnej i przedstawicieli poszczególnych Komisji Generalnej Rady Koordynacyjnej świadczą o pogłębieniu zrozumienia naszego charyzmatu odnośnie ewangelizacji i formacji apostołów do służby Kościołowi i Królestwu Bożemu.
Twitter Papieża Franciszka
Watykan
Jubileusz kanonizacji
ZAK
Medytacje
* Zasady życia *
"Różnorodność kulturowego i narodowego pochodzenia, wieku, usposobienia, talentów i uzdolnień jest naszym bogactwem. Chociaż we wspólnocie wykonujemy różne zadania, jednoczy nas to samo powołanie do naśladowania Jezusa i wspólna, zlecona przez Pallottiego misja".(ZŻ, 91)
________________
"Centrum naszego osobistego i wspólnotowego życia jest Jezus Chrystus Apostoł Ojca Przedwiecznego. Powierzona przez Niego misja ukierunkowuje nasze myślenie, naszą duchowość, modlitwę, działanie i cierpienie". (ZŻ, 19)
________________
"Jako wspólnota uczniów zbieramy się wokół Chrystusa Apostoła Ojca Przedwiecznego. Tak jak uczniowie chcemy żyć razem z Jezusem. On nas będzie posyłał, a gdy wrócimy, w Jego świetle sprawdzać będziemy naszą działalność". (ZŻ, 88)
________________
"Naszym szczególnym pallotyńskim charyzmatem jest przyczynianie się do wzrostu wiary i miłości u ludzi świeckich, budzenie świadomości ich apostolskiego powołania i współpraca z nimi w apostolskim posłannictwie". (ZŻ, 21)
________________
"Nasze wzajemne stosunki winny być nacechowane miłością, która wszystko znosi, wszystkiemu wierzy i ufa; miłością, która nie unosi się pychą, nie zazdrości i nie rani, która nie rozgorycza się i nie pamięta złego; miłością, która się nie zniechęca, lecz pozostaje przyjazna i cierpliwa; miłością, która potrafi się współweselić i współcierpieć z innymi. W dążeniu do takiej miłości powinnyśmy się wzajemnie zachęcać i wspierać". (ZŻ, 90)