Iz 55,10–11; Ps 65; Rz 8,18–23;  Mt 13,1-23

Maryja sprzątała w kuchni?

Ziemia żyzna to ta, w której ziarno gnije, rozpada się, cierpi, zamiera, by wypuścić głęboki korzeń nowego życia. Dopiero później plon wznosi się nad ziemię, prosto do nieba! Jest to więc pozycja na początku stracona, pozornie nieudany los. Często mówimy z goryczą: „Ja tu gniję!”, mając na myśli beznadziejną pozycję: pracę, nieudaną rodzinę, ubóstwo, niemożliwość poprawy losu.

 Święty Benedykt, ojciec Europy

      Święty Benedykt jest ojcem Europy. Kiedy Cesarstwo Rzymskie upadło, przeżarte zniszczeniem i występkiem, a barbarzyńcy opanowali jego prowincje, ten człowiek, którego nazwano ostatnim z wielkich Rzymian (według wyrażenia Tertuliana), łącząc jednocześnie rzymskość i Ewangelię, zaczerpnął z tych dwóch źródeł wsparcie i siłę, by jednoczyć potężnie ludy Europy pod sztandarem i władzą Chrystusa... Ponieważ od Morza Bałtyckiego aż do Śródziemnego, od Oceanu Atlantyckiego aż do nizin Polski rozprzestrzeniły się legiony mnichów benedyktyńskich, łagodząc obyczaje zbuntowanych i dzikich nacji krzyżem, księgą i pługiem.

Oz 14,2-10

Panie Jezu, Ty prawdziwie kierujesz do nas Słowo Życia i znasz stany naszej wiary. Wierząc w działanie Twojego Ducha, chcemy powiedzieć: Mów, Panie, bo sługa Twój słucha. Pragniemy, opierając się na mocy tego Ducha, w którym przemawiasz i przemieniasz oblicze ziemi, doznać i doświadczyć uzdrawiającej miłości, z którą posłał Cię na świat Niebieski Ojciec. Uzbrój nas łaską pokory i zasłuchania w Twoje Słowo.

Oz 11, 1-4.8c-9; Mt 10, 7-15

Gdy słyszymy wezwanie do głoszenia Dobrej Nowiny to często robimy szybki rachunek sumienia i zastanawiamy się w jakich akcjach ewangelizacyjnych wzięliśmy ostatnio udział. Dziwne może nam się wydawać zestawienie dzisiejszych czytań, które na pierwszy rzut oka nie mają ze sobą wiele wspólnego. Pierwsze mówi o niezmierzonej miłości Boga-Ojca do nas - ukochanych dzieci. Drugie zachęca: „Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy! Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie!".

Mt 10,1-7

Jezus wzywa po imieniu – nie ogólnie, bezosobowo – wzywa bardzo konkretnie tego, kogo sam chce… Wzywa i nakreśla zadanie, bo u Pana Boga nie ma „pustych przebiegów” – trzymania założonych rąk z nadzieją, że coś stanie się samo. Dostali Apostołowie władzę duchową do walki ze złem i mieli iść z niej korzystać! Co więcej, nie mieli iść do pogan (przynajmniej w tym momencie), ale mieli się udać do Żydów, którzy odpuścili już sobie życie według Bożych Przykazań.

Mt 9, 32-38

Proście Pana żniwa, żeby wyprawił robotników na swoje żniwo. (Mt 9,38)

Uważaj, o co się modlisz, bo może się okazać, że to ty sam staniesz się odpowiedzią na modlitwę! W następnym wersecie po dzisiejszym fragmencie Ewangelii Mateusza Jezus powołuje spośród swoich uczniów Dwunastu, aby posłać ich na swoje żniwo. Modlitwa o robotników została wysłuchana niemal natychmiast po tym, jak Jezus ją wypowiedział! Modlitwa wstawiennicza jest bardzo ważną formą modlitwy, pamiętajmy jednak o tym, że wszelka modlitwa bierze początek od Jezusa, a nie od nas. Kiedy sami znajdujemy się w potrzebie, kiedy poruszają nas problemy świata, Kościoła, Ojczyzny czy naszej rodziny, możemy być pewni, że są już one troską serca Jezusa. To On otwiera nam oczy na te problemy i budzi w naszych sercach pragnienie modlitwy.

Mt 9, 18-26

Wtem jakaś kobieta, która dwanaście lat cierpiała na krwotok, podeszła z tyłu i dotknęła się frędzli Jego płaszcza. Bo sobie mówiła: „Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa”. Jezus obrócił się i widząc ją, rzekł: „Ufaj córko; twoja wiara cię ocaliła”. I od tej chwili kobieta była zdrowa. (Mt 9, 20-22).

Usłyszana przez nas Ewangelia ukazuje nam postać, która wyróżnia się swoją wiarą i odwagą. To kobieta, którą Jezus uzdrowił z krwotoku (por. Mt 9,20-22). Przechodząc przez tłum zbliżyła się do Jezusa, aby dotknąć frędzli Jego płaszcza. „Bo sobie mówiła: Żebym się choć Jego płaszcza dotknęła, a będę zdrowa” (w. 21). Jakże wiele wiary miała ta kobieta! Myślała w ten sposób, ponieważ ożywiała ją wielka wiara i wielka nadzieja, i z odrobiną przebiegłości dokonała tego, co leżało jej na sercu. Pragnienie ocalenia przez Jezusa jest tak wielkie, iż sprawia, że wykracza poza nakazy ustanowione przez prawo Mojżeszowe. Ta biedna kobieta jest bowiem nie tylko chora, ale uważana za nieczystą, ponieważ cierpi na krwotoki (por. Kpł 15,19-30). W związku z tym jest wykluczona z liturgii, z życia małżeńskiego, z normalnych relacji z innymi. Ewangelista Marek dodaje, że zwracała się do wielu lekarzy i całe swe mienie wydała, aby ich opłacić, znosząc bolesne terapie, ale jej stan się jedynie pogorszył. Była to kobieta odrzucona przez społeczeństwo.