Mk 8, 34–9, 1

Bilans

Bilans zysków i strat to podstawa dla podjęcia roztropnej decyzji. Gdy jednak czytam wezwanie, by wziąć swój krzyż, wydaje się, że Bóg chce postawić ludzkie myślenie na głowie. Mam odrzucić rozsądek?

Bynajmniej. Po to mam rozum, by z niego korzystać. W rubrykach bilansu zachowanie życia jest czymś najcenniejszym. Bóg podpowiada: jeśli chcesz je zachować, oddaj. Jeżeli się uprzesz, by je samemu zabezpieczysz, stracisz…

Mk 8, 27-33

Jedno pytanie

Pytanie najwyraźniej odebrało apostołom głos. Kim On jest? Ludzie mówią różnie… Dokonuje wielu cudów, jest tak bardzo inny niż faryzeusze… Tylko Piotr wypalił: Ty jesteś Mesjaszem!

Za kogo mnie uważasz? – pyta dzisiaj Bóg. I jak apostołom to pytanie odbiera mi głos. Patrzę na Ciebie i milczę. Jest wiele słów, którymi mogłabym Cię określić, mniej lub bardziej formalnie. Każde określa ułamek niepojętej relacji, w dodatku każde jest przybliżone, niedokładne, uproszczone.

Źródło: TvMisericordiaPL

Elżbieta Sanna (właściwie: wł. Elisabetta Sanna Porcu; ur. 23 kwietnia 1788 w Codrongianos na Sardynii, zm. 17 lutego 1857 w Rzymie) – włoska tercjarka i profeska Zakonu Braci Mniejszych św. Franciszka, członkini Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, które założył św. Wincenty Pallotti oraz jego współpracownica, błogosławiona Kościoła katolickiego.

Mk 8, 22-26

Nie wracaj

Niewidomego, którego do niego przyprowadzono, by go uleczył, Chrystus najpierw zabiera poza wieś. Dokonujący się tam cud ma dwa etapy. Pierwszy, gdy do oczu człowieka dociera światło i drugi, po którym wzrok wraca całkowicie. Ale na tym się nie kończy, pada jeszcze zalecenie: Tylko nie wracaj do wsi.

Ciekawe, że by mógł się dokonać cud, Jezus zabrał człowieka spośród ludzi, a gdy już go uleczył, zabronił mu do nich wracać.

Mk 8, 14-21

Pełen talerz i Bóg

Z pośpiechu zapomnieli chleba. Jeden bochenek to niewiele na kilkunastu głodnych mężczyzn. Nic dziwnego, że temat zaprzątał głowy wszystkich. Jezus coś mówi? Zwraca uwagę? Mógłby znaleźć inny moment, nie wtedy gdy jesteśmy zajęci tak ważną kwestią! I jeszcze ma pretensje!

Nie pamiętacie? – dziwi się Bóg ze smutkiem. - Dopiero co po raz drugi rozmnożyłem na waszych oczach chleb. A jednak ciągle wydaje się wam, że tylko na swojej sile możecie polegać.

Mk 8, 11-13

Plemię żądające znaku… każdy z nas ma w sobie to plemię kainowe. Pochodzimy z rąk Boga, ale daliśmy się uwieść grzechom… i do dziś w wielu naszych zachowaniach, dajemy Bogu w ofierze to, co uznajemy za… ‘nieryzykowne’. To znaczy to, co według naszego uznania jest ładne, dobre i wystawia nam przed Bogiem dobrą opinię. Innych spraw, krępujących nas, najgłębszych trudów nie dajemy Bogu.

Syr 15, 15-20; 1 Kor 2, 6-10; Mt 5, 17-37

Nieomylny

Kościół jest podobny do stacji telewizyjnej, która przekazuje ludzkości program samego Boga. Chodzi w nim o wiadomości dotyczące szczęścia człowieka. Aby jednak nadawanie programu miało swój sens, ludzie muszą dysponować sprawnymi odbiornikami. Stąd też Kościół nie może się ograniczyć jedynie do przekazu samych wiadomości o Bogu i zbawieniu, lecz również musi ustawicznie zabiegać o możliwie dokładne ustawienie odbiorników. To część jego misji na Ziemi. Chodzi o doskonalenie wrażliwości sumienia.

1 lutego 2020 zapisze się na kartach historii rodziny pallotyńskiej i mieszkańców Kapsztadu złotymi zgłoskami. Tego dnia ludzie pochodzący z różnych zakątków świata, odmiennych wyznań i profesji zgromadzili się we wspólnocie domu pw. św. W. Pallottiego, aby pożegnać swoją Siostrę: s. Annemarie Niehsen SAC, niemiecką misjonarkę, która po 52 latach posługi w Afryce Południowej wraca do ojczyzny. Zgromadzeni przyszli z potrzeby serca, aby wyrazić swoją wdzięczność, przyjaźń i uznanie za niestrudzoną służbę s. Annemarie wobec nich oraz wobec ich rodzin z pokolenia na pokolenie. Chcieli podziękować za miłość Siostry do św. W. Pallottiego, za wierność Chrystusowi, która wyrażała się w pełnym poświęcenia realizowaniu ślubów zakonnych oraz w wytrwałym budowaniu lepszego świata i lepszej przyszłości.