Z moich ust nigdy nie zejdzie dziękczynienie...
Drogie Siostry
W Uroczystość św. Wincentego Pallottiego pragnę jego słowami: Niech każdy dzień będzie przeżywany jako dziękczynienie (OOCC, VII) - zaprosić Siostry do wdzięczności.
Wdzięczność to jeden z tych najbardziej charakterystycznych rysów pallotyńskiej duchowości. Zatem z wdzięcznością celebrujmy dzień naszego Założyciela. Czerpiąc z przykładu jego świętości i podążając za jego wskazaniami, dziękujmy Bogu za dar życia i powołania każdej z nas. To w nim i poprzez niego odnajdujemy naszą najgłębszą tożsamość. Jesteśmy częścią jego życia i jego historii.
1 Sm 18,6-9; 19,1-7; Mk 3,7-12
Zamilkł Bóg? Przestał działać?
Czyżby dziś Bóg nie dokonywał wielkich czynów? A czy wierzący to dostrzegają? Czy wpatrują się w Boga czy też śledzą Go, by wnieść oskarżenie? A jeśli nawet widzą to czy o tym mówią? Bez głoszenia Jezusa Chrystusa nie ma wiedzy, nie ma poznania, nie ma miłości. Chrześcijaństwo zepchnięte do zakrystii, takie zaściankowe. I, broń Boże, wspomnieć o tym na forum, bo to obciachowe. Duchy nieczyste, zgodnie z przekazem Marka, na Jego widok, padały przed Nim i wyznawały kim On jest. Nie pozwala im, bo chciały objawić prawdę o Nim w nieodpowiednim czasie i miejscu, dziś byśmy powiedzieli, że chciały Go zdyskredytować. To one, chcące śmierci Boga, wyznają, a my, mówiący, że wierzymy w Niego, cóż wyznajemy? Bóg staje się przystawką, dodatkiem. Wiemy, gdzie jest, ale idziemy do Niego wtedy, gdy potrzebujemy. Jak trwoga to do Boga, a na dodatek wielkie pretensje, oskarżenia w Jego kierunku. Cóż uczyniliśmy z naszego Pana?
Trzy dni, jak trzy kroki, którymi zmierzamy ku rzymskim obchodom Uroczystości św. Wincentego Pallottiego. Tegoroczne hasło przewodnie powstało z inspiracji programu duszpasterskiego diecezji Rzymu na lata 2019-2020 W szkole św. Wincentego Pallottiego, żyć w sercu miasta.
19 stycznia 2020 r., w naszym domu generalnym odbyło się pierwsze w tym roku spotkanie dwóch Zarządów Generalnych naszych siostrzanych Zgromadzeń. Spotkanie rozpoczęło się modlitwą, która wpisała się w triduum przed Uroczystością św. Wincentego Pallottiego.
W dn. 13 – 18 stycznia 2020 r. w naszym domu generalnym odbyło się pierwsze spotkanie komisji przygotowującej XXI Kapitułę Generalną. Wraz z Zarządem Generalnym Komisję współtworzą: s. Alda Isa Paes (Indie), s. Maria Landsberger (Niemcy), s. Maria Dӧrig (Szwajcaria), s. Perpétue Nyiramahoro (Rwanda / Kongo), s. Urszula Kłusek (Polska).
Świat, w którym żyjemy, stoi na granicy bolesnych podziałów oraz niebezpieczeństwa wojny. Nasza wiara zaprasza nas do szerzenia wartości Ewangelii oraz wzywa wszystkich ludzi dobrej woli do pojednania i braterstwa.
1 Sm 16, 1-13; Mk 2, 23-28
Zgorszenie małodusznych
Faryzeusze, a więc ludzie skądinąd pobożni, gorszą się, iż uczniowie Chrystusa czynią to, czego nie godzi się czynić w dzień święty. Pan Jezus wykazuje przy tej okazji, że źródłem zgorszenia może być po prostu małoduszność człowieka zgorszonego. Znane jest powiedzenie, że „gorszy się najgorszy”. Nie będziemy tu wchodzić w słuszność takiej opinii. Niemniej faktem jest, że powodem zgorszenia bywa często ograniczenie umysłu i serca, czyli jakaś ciasnota duchowa. Taki człowiek zaopatrzony jest w paragrafy i przepisy do tego stopnia, że spoza przepisów nie dostrzega żywych ludzi, ich spraw i potrzeb; nie chce zrozumieć, że nie człowiek został stworzony dla przepisów, ale przepisy dla człowieka (co Pan Jezus wyraźnie dziś zaznacza).
Mk 2, 18-22
Człowiek połatany
Trudno sobie wyobrazić bardziej oryginalną szatę, jak kompozycja łat z przepisów Starego i Nowego Prawa. Owe tysiące drobnych paragrafów i norm, które spisano wiekami. Coraz nowe, coraz inne, dla dobra kolejnych pokoleń, żyjących w coraz różnych sytuacjach geograficznych i narodowych, z tym, co miało być odnalezieniem Boga Ojca i spotkaniem syna ziemi, człowieka, we wzajemnej jedności zaufania.
Iz 49, 3, 5-6; 1 Kor 1, 1-3; J 1, 29-34
Gładzi grzech świata
Świadectwo Jana wielu może uznać za kiepską reklamę Jezusa. Na większe zainteresowanie mógłby liczyć wyzwoliciel spod okupacji, przywracający zdrowie i karmiący tłumy cudotwórca, gwarantujący wszystkim sukces nauczyciel, czy dawca mogącej zjednoczyć całą ludzkość w miłości energii. Słowa proroka stają się bardziej zrozumiałe w momencie, gdy uświadomimy sobie, że nad Jordanem nie było szukających zwolenników przedstawicieli stronnictw politycznych. Nie było oczekujących na stuletnie zdrowie chorych i spragnionych darmowego chleba głodnych. Nie było wreszcie szukających taniej recepty na sukces i poszukiwaczy mogącej za ludzi załatwić ich problemy energii.
Mk 2, 13-17
Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. (Mk 2, 17)
Wydaje się, że wielu faryzeuszy z czasów Jezusa traktowało grzech podobnie jak my traktujemy chorobę zakaźną. Zbliżamy się do chorego w masce i rękawicach lub w ogóle unikamy bezpośredniego kontaktu z nim i ze wszystkim, czego on dotykał, aby uchronić się od zarażenia. Faryzeusze, uważający się za sprawiedliwych, obawiali się, że zbliżając się do grzeszników i wyrzutków społeczeństwa, utracą swoją czystość. Nic więc dziwnego, że widząc, jak Jezus zadaje się z takimi osobami, czuli się zgorszeni. Narażał przecież na szwank swoją świętość – jeśli w ogóle można było Go uznać za świętego!
Twitter Papieża Franciszka
Watykan
Jubileusz kanonizacji
ZAK
Medytacje
* Zasady życia *
"Różnorodność kulturowego i narodowego pochodzenia, wieku, usposobienia, talentów i uzdolnień jest naszym bogactwem. Chociaż we wspólnocie wykonujemy różne zadania, jednoczy nas to samo powołanie do naśladowania Jezusa i wspólna, zlecona przez Pallottiego misja".(ZŻ, 91)
________________
"Centrum naszego osobistego i wspólnotowego życia jest Jezus Chrystus Apostoł Ojca Przedwiecznego. Powierzona przez Niego misja ukierunkowuje nasze myślenie, naszą duchowość, modlitwę, działanie i cierpienie". (ZŻ, 19)
________________
"Jako wspólnota uczniów zbieramy się wokół Chrystusa Apostoła Ojca Przedwiecznego. Tak jak uczniowie chcemy żyć razem z Jezusem. On nas będzie posyłał, a gdy wrócimy, w Jego świetle sprawdzać będziemy naszą działalność". (ZŻ, 88)
________________
"Naszym szczególnym pallotyńskim charyzmatem jest przyczynianie się do wzrostu wiary i miłości u ludzi świeckich, budzenie świadomości ich apostolskiego powołania i współpraca z nimi w apostolskim posłannictwie". (ZŻ, 21)
________________
"Nasze wzajemne stosunki winny być nacechowane miłością, która wszystko znosi, wszystkiemu wierzy i ufa; miłością, która nie unosi się pychą, nie zazdrości i nie rani, która nie rozgorycza się i nie pamięta złego; miłością, która się nie zniechęca, lecz pozostaje przyjazna i cierpliwa; miłością, która potrafi się współweselić i współcierpieć z innymi. W dążeniu do takiej miłości powinnyśmy się wzajemnie zachęcać i wspierać". (ZŻ, 90)