Wj 20, 1-17; 1 Kor 1, 22-25; J 2, 13-25

Budynek do rozbiórki

Zwykle znak oczyszczenia świątyni jest odczytywany jako symbol wyrzucenia z naszego sumienia bałwochwalstwa,które zawiera się w wielkiej chciwości. To prawda, ale gdybyś przyjrzał się swojemu życiu, zobaczyłbyś, że zbudowane jest ze strachu, lęku, ambicji, chciwości, żądzy i dumy. W takiej budowli nie da się zdrowo oddychać, jej ściany są toksycznie zagrzybione i dlatego potrzeba wszystko zburzyć. Bronisz swego planu życia, ale nie jesteś w nim szczęśliwy. Coś musi być zburzone, by mogło być na nowo odbudowane.

Mi 7, 14-15, 18-20; Łk 15, 1-3, 11-32

Miłosierdzie Ojca jest przeobfite, bezwarunkowe.

A gdy był jeszcze daleko, ujrzał go jego ojciec i wzruszył się głęboko; wybiegł naprzeciw niego, rzucił mu się na szyję i ucałował go. A syn rzekł do niego: „Ojcze, zgrzeszyłem przeciw Bogu i względem ciebie, już nie jestem godzien nazywać się twoim synem”. Lecz ojciec rzekł do swoich sług: „Przynieście szybko najlepszą suknię i ubierzcie go; dajcie mu też pierścień na rękę i sandały na nogi. … ten mój syn był umarły, a znów ożył; zaginął, a odnalazł się”. I zaczęli się bawić. (Łk 15, 20-22.24).

We wrześniu 2017 r. przyjechałam do Rzymu, aby podjąć posługę w sekretariacie w kurii Opata prymasa Konfederacji Benedyktyńskiej w Sant'Anselmo na Awentynie. Ponieważ częściowa integracja ze wspólnotą mnichów nie była tak łatwa, jak to brzmiało we wstępnych rozmowach, szybko zaczęłam szukać innych kontaktów w Wiecznym Mieście. Znałem już Księży Pallotynów, jak i Siostry Misjonarki Pallotynki z pracy tłumaczeniowej, a s. Maria Landsberger była nawet kilka dni podczas wakacji w moim rodzinnym klasztorze w Dinklage w Niemczech.

Rdz 37,3-4.12-13A.17B-28; Mt 21,33-43.45-46

Bankruci

Czasem zostajemy pozbawieni tego, co jak się wydaje, słusznie nam się należy. Buntujemy się, dobitnie wyrażamy swój sprzeciw. Jak synowie Jakuba, którzy nie umieli zdobyć się na to, by przyjaźnie porozmawiać z Józefem, ulubionym synem ojca. Jak arcykapłani i faryzeusze, którzy wystąpili przeciw Jezusowi wieszczącemu odebranie im Bożego Królestwa. Bo to przecież synom Jakuba, w kolejności starszeństwa, należało się błogosławieństwo ojca. Bo to przecież arcykapłani i faryzeusze byli elitą narodu wybranego przez Boga.

Syr 51,13-20; Ps 16,1-2.5.7-8.11; J 15,9-17

W wędrówce przez pustynię Wielkiego Postu 2021 roku zatrzymujemy się dzisiaj w miejscu, które możemy porównać do oazy. Oaza jest szczególnym miejscem na pustyni. Przyciąga zielenią, przyciąga szumem wody, bo oazy powstają tam, gdzie jest źródło tryskające, bijące wodą. I chociaż ta woda gdzieś po jakimś czasie wysycha na pustyni, to jednak wokół źródła, wokół tego strumienia zaczynają rosnąć powoli trawy, krzewy, rośliny, piękne drzewa, palmy daktylowe. Wędrowiec, który idzie przez pustynię, gdy widzi zieleń z daleka, przyspiesza kroku, aby jak najszybciej dojść do oazy, zanurzyć się w jej cieniu, napić się ożywczej źródlanej wody, odpocząć. Chociaż nosimy świadomość, że nie można na zawsze pozostać w oazie, jednak ten moment odpoczynku jest bardzo ważny. Zachęca do tego, aby podjąć dalej drogę przez pustynię, aby iść do celu. Do tego celu, który Bóg nam wyznaczył. Taka oaza wyrasta na naszej pustyni wokół świętego Kazimierza. Jego imię jest niezwykłe. Kazimierz – ten, który kazi pokój. W języku staropolskim oznaczało który wznieca pokój, wokół którego rozwija się pokój. Ten, który przez swój pobyt, swoją obecność sprawia, że ziemia zamienia się w radosne miejsce, na którym przebywają ludzie.

Program formacyjny dla Sióstr Neoprofesek

Pięć Sióstr neoprofesek z Miedzynarodowego Nowicjatu w Tanzanii (8.12.2020) uczestniczyło w trzymiesięcznym kursie formacyjnym, który odbył się w Poli Singisi/ Arusha pod okiem s. Liberaty Niyongiry i s. Honoraty Lyimo, radnych generalnych. Program został przygotowany przez Zarząd Generalny we współpracy z zespołem formacyjnym nowicjatu i miał na celu pogłębienie niektórych treści formacyjnych. Z racji pandemii mistrzyni nowicjatu nie mogła przez kilka tygodni wyjechać z Rwandy, stąd Siostry Nowicjuszki przygotowujące się do I profesji potrzebowały pogłębienia tematów dotyczących życia wspólnotowego, formacji międzykulturowej, rad ewangelicznych, rozeznawania, historii Zgromadzenia, Zasad Życia, eklezjologii, Nowego Testamentu i misjologii oraz formacji uczuć.

Logo XXI Kapituły Generalnej nawiązuje do głównego tematu:

„Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie” (J 2,5)

W szkole Maryi Królowej Apostołów:

• słuchajmy i kontemplujmy Słowo Boże
• otwórzmy się na nowość Ducha Świętego
• żyjmy i głośmy z radością

1. ŚWIAT - SPOTKANIE

PATRONKA MIESIĄCA -  Maryjo, Królowo Pokoju, módl się za nami

Serce Maryi. Maryja była uważna na sprawy swojego serca. Niepokalanego Serca. A w nim mieścił i mieści się cały świat. Była uważna i czujna. Uważna tą uważnością, która przygarnia każdego i każdą z nas, przygarnia świat. Może tak rodzi się tajemnica spotkania? Nosić świat w sercu i uważnie żyć w świecie, jednocześnie do niego nie należąc.

INTENCJA MIESIĄCA

Módlmy się za rządzących państwami: niech nasz Bóg i Pan, kieruje ich umysłami i sercami według swojej woli, aby na całym świecie panował trwały pokój i pomyślność narodów.

Dziewięć spojrzeń z Kany

Jan 2, 1-12

1. ZAPROSZENIE

„Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów”.

Już mija prawie rok od kiedy zachowujemy dystans, ograniczamy spotkania, kontaktujemy się wirtualnie, zaproszenia odkładamy na jakieś „potem”… A wesele naszego życia trwa.

Boże, Miłości Nieskończona, żyjemy w świecie spragnionym jedności, pokoju i braterstwa. Solidarne ze zranionym stworzeniem, wołamy do Ciebie w imieniu ludzi wszystkich kontynentów.  Ty zawsze wysłuchujesz modlitwy swego ludu i gdy nadeszła pełnia czasu wybrałeś Maryję na Matkę swego Syna.

Ona jest świadkiem ewangelicznego słuchania i ufności. W posłuszeństwie wiary złożyła samą siebie w Twoje ojcowskie dłonie: Niech mi się stanie według Twego słowa. Wiernie podążała za Jezusem i stała się wzorem pielgrzymującego Kościoła: Zróbcie wszystko cokolwiek wam powie. Duch Święty poprowadził Ją pod krzyż i do Wieczernika, aby Jej obecność i modlitwa jednoczyła Apostołów we wspólnocie uczniów Chrystusa.