W Jekaterinburgu, w parafii św. Anny, w Uroczystość Bożego Ciała odbyła się Pierwsza Komunia święta dzieci. Do Komunii przystąpiło 11 dzieci. Po przerwie spowodowanej pandemią było to bardzo oczekiwane wydarzenie.

Dzieci przygotowywała S.M. Irina Cziczerowa. Dzieci przez ostatnie 2 lata co tydzień miały zajęcia w świetlicy. W czasie, kiedy spotkania były ograniczone z powodu lockdownu, zajęcia odbywały się w domu i były prowadzone przez rodziców, którzy otrzymywali od s. Iriny materiały do poprowadzenia spotkania.

Iz 49, 1-6; Dz 13, 22-26; Łk 1, 57-66, 80

«Być dobrym jak chleb».

Projekt św. Brata Alberta Chmielowskiego Diecezji Doumé/ Kamerun

Od dawna, pracując w Caritas diecezji Doumé Abong-Mbang, zauważam, jak wiele jest potrzeb, biedy, głodu i ubóstwa. Jak wielu jest ludzi cierpiących ze względu na brak pieniędzy koniecznych na operacje, na leczenie, na reperację zwykłych domów, które np. straciły dachy z powodu silnych wiatrów, które często występują w naszym regionie. Widząc wielkie zapotrzebowanie i konieczność «każdego grosza», jak również niemoc tutejszej ludności i niemoc świata dotkniętego pandemią - postanowiłam wykorzystać miejscowe bogactwa natury, którymi dysponuje tutejsza ludność. Będąc wiele lat w Kamerunie, zrozumiałam, że to co jest «skarbem» tego terenu to ARACHIDY, orzeszki arachidowe. Zbiór jest zasadniczo raz do roku, ale często na tyle obfity, że można zebrać nawet po kilka 100 kg worków. Problemem jest to, że ludzie nie mają gdzie ich sprzedać i tak naprawdę co z nimi zrobić. Tym towarem płacą np. czesne w szkołach.

5. WSPÓLNOTA UCZNIÓW JEZUSA – KOMUNIA

PATRONKA MIESIĄCA -   Maryjo, Matko Kościoła, módl się za nami

Jedność w różnorodności – natura, dar i zadanie wspólnoty Kościoła. Jak być, żyć razem, wspólnie, jeden z i jeden dla drugiego? Potrzeba Maryjnego zawierzenia i otwartości na to, co nowe, inne, nie znane. Kościół potrzebuje odkrywania jej macierzyńskiego serca, które bije dla jedności.

INTENCJA MIESIĄCA

Módlmy się za papieża i wszystkie stany Kościoła, aby dobry Bóg zachował ich w zdrowiu, bezpieczeństwie i wiernej służbie Ewangelii.

Mt 7, 15-20

Kim są fałszywi prorocy o których mówi Jezus?

Z wielu wypracowanych odpowiedzi trzeba przytoczyć dwie. Według jednych owi fałszywi prorocy pochodzą spoza wspólnoty Kościoła, a  według innych są w jej wnętrzu.

Przychylając się do pierwszej tezy i patrząc na cały kontekst Ewangelii wg św. Mateusza, można domniemywać, że tymi, którzy wchodzą z zewnątrz i niszczą wspólnotę, są nauczyciele żydowscy − najprawdopodobniej faryzeusze. Ale szukając dalej, można wskazać także dwa inne ugrupowania, czyli esseńczyków i zelotów. Zwłaszcza ci drudzy słynęli z gwałtowności i nie cofali się przed przemocą, aby bronić swoich przekonań. Zatem określenie „wilki drapieżne” mogło odnosić się do tych ludzi.

Mt 7,6, 12-14

Droga idących za Jezusem jest wąska. Łatwo ją ominąć, łatwo zabłądzić, nie znalazłszy jej, łatwo ją zgubić, nawet jeśli już się na nią wkroczyło. Trudno ją znaleźć. To droga prawdziwie wąska, trwogą napełnia grożący z obu stron upadek: być powołanym do rzeczy nadzwyczajnych, czynić je, a mimo to nie widzieć, że się je czyni - to wąska droga. Świadczyć o prawdzie Jezusa i wyznawać ją, a mimo to bezwarunkową miłością Jezusa Chrystusa kochać nieprzyjaciela tej prawdy, nieprzyjaciela Jezusa i naszego - to wąska droga.

Mt 7, 1-5

Co z tego, że kogoś osądzę? Sądzenie nic nie daje. Chyba, że satysfakcję pod tytułem: jestem lepszy od innych.

"Nic po mnie w świątyni takiego bóstwa, które by roztrząsało wzrost i tuszę swoich wiernych, ani w domu takiego przyjaciela, który by nie przyjął gości kulawych lub kazał im tańczyć, aby ocenić, czy tańczą dobrze.

Maskota czy sternik? (Mk 4,35-41)

Bóg nie obiecuje nam życia bez burz, ale obiecuje nam, że w naszych burzach zawsze będzie z nami. Burza, która zdarzyła się uczniom na jeziorze, pozwoliła im jeszcze głębiej odkryć tajemnicę Jezusa. Kim właściwie On jest? Nic tak nie pomaga nam odkryć obecności i mocy Jezusa, jak sytuacje krytyczne. Z jednej strony przeżywamy wtedy wielką trwogę, z drugiej – nigdy nie czujemy się tak blisko Boga.

Mt 6,24–34

Starajcie się naprzód o królestwo [Boga] i o Jego Sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane. Nie troszczcie się więc zbytnio o jutro, bo jutrzejszy dzień sam o siebie troszczyć się będzie. Dosyć ma dzień swojej biedy (Mt 6,34).

W naszym życiu wiary chodzi nieustannie o właściwe ukierunkowanie wynikające z naszego powołania i celu: jesteśmy stworzeni z miłości Boga do pełni miłości w Jego królestwie. Tutaj, na ziemi, pielgrzymujemy, jesteśmy uczniami, rodzimy się dopiero do prawdziwego życia. Dlatego życie na ziemi powinno być skierowane ku przyszłości, nie może nas zamykać w tym, co doczesne.

Mt 6,19–23

Bóg stworzył nas wolnymi i dla wolności. Sami wybieramy siebie i swoją przyszłość. W doczesności nasze wybory są uwarunkowane i nie zawsze największe nawet wysiłki doprowadzą nas do upragnionych rezultatów. Jednak nie zamierzony cel jest najważniejszy. Istotne jest to, co przez nasze wybory dzieje się z nami samymi, kim się stajemy. W wymiarze duchowym nasze wybory mają znaczenie pierwszorzędne. Dokonując wyboru, robiąc coś, jednocześnie sami się stajemy. Nasze wybory nas kształtują. Rezultat naszych wyborów, osiągnięcie celu lub nie, nie ma zasadniczego znaczenia. Niezależnie od rezultatu, sam wewnętrzny wybór wyrasta z zawierzenia, a przez nie dokonuje się prawdziwy wybór siebie.