Łk 7,36-50

Epizod opowiedziany w Ewangelii obrazuje nam pewną wizję odmienną od zasad moralności. Moralność posiadająca wpływ na sumienie współbiesiadujących faryzeuszy jest poniekąd jednostronna. Uważają przecież, że źródłem moralności jest Bóg, oni zaś jako sprawiedliwi są Jego świadkami i obrońcami, z tych samych racji grzesznicy są wyłączeni i nieczyści. „Gdyby on był prorokiem - mówił do siebie jeden z owych sprawiedliwych - wiedziałby, co to za jedna i jaka to jest kobieta, która się Go dotyka, że jest grzesznicą” (Łk 7, 39).

Łk 7, 31-35

Czasem zachowujemy się jak te dzieci z Ewangelii. Ciągle mamy jakieś pretensje do Boga. Bo nie zauważa naszych potrzeb, bo nie wysłuchuje naszych modlitw, bo za długa Msza no i wciąż ten ksiądz na nas krzywo patrzy. Zwykle tak jest, że dziecko przechodząc okres buntu nie patrzy na swego rodzica jako na kochającego opiekuna ale wroga wolności i swobód. Tymczasem Bóg jest cierpliwy.

Szkolny bohater: do czternastego roku życia nie mógł nim być – uczył się w domu. Dobrze sytuowany, wyjechał z bratem do Wiednia, by kontynuować naukę w szkole jezuickiej. Był trochę do tyłu, bo wiedza zdobyta w domu rozmijała się z tamtejszymi wymaganiami. Nie poddawał się jednak i tak cierpliwie nadganiał, aż przegonił większość rówieśników. Również jeśli chodzi o życie duchowe. Oddalał się się od kolegów, a oni od niego. Coraz bliższy Bogu a coraz dalszy światu stawał się obiektem szykan. Nie chciał być odrzutkiem i starał się pogodzić szkolne życie i pokutnicze umartwienia, ale jakoś nie bardzo mu to szło. Życzliwi koledzy pomagali mu pięściami.

Podczas jednej z sesji naszego programu formacyjnego mogłyśmy cieszyć się wizytą wyjątkowego gościa JE ks. Arcybiskupa Piero Mariniego, który przez 20 lata służył Ojcu św. Janowi Pawłowi II jako mistrz papieskich ceremonii liturgicznych.

Dzisiejsze niedzielne przedpołudnie było niepowtarzalne! Modliłyśmy się z Papieżem Franciszkiem na Placu św. Piotra modlitwą Anioł Pański. Wszystkie Siostry biorące udział w programie formacyjnym po raz pierwszy bezpośrednio uczestniczyły w spotkaniu z Ojcem Świętym!

Łk 7, 1-10

Z różnych powodów możemy unikać modlitwy. Jest ich bardzo wiele. Chciałbym dzisiaj powiedzieć o jednym z nich, mianowicie - poczuciu, że jestem niegodny. Nie mogę prosić Boga ani za siebie (to już zupełnie nie wchodzi w grę), ani tym bardziej za innych, ponieważ moje życie nie wygląda tak, jakbym sobie wyobrażał, że powinno wyglądać życie chrześcijanina. Chociaż się staram, chociaż podejmuję walkę, staram się być uczciwy wobec samego siebie, jednak mam świadomość ogromu braków we własnym życiu. To może sprawiać, że czujemy się niegodni, aby prosić Boga - prosić za innych na przykład, prosić w ich intencji i to prosić wytrwale.

11 września w naszym domu generalnym w Rzymie rozpoczął się dwutygodniowy program formacyjny pt. Świętość, dla 20 młodych sióstr naszego Zgromadzenia. Siostry przyjechały z Polski, Indii, Białorusi, Rosji, Rwandy, Konga, Ugandy i Kamerunu.